Mεταμόρφωση

Όταν σ' ενοχλεί το περιβάλλον του σπιτιού Όπου ζεις, η λύση είναι να μεταμορφώσεις τον χώρο για να χωράει το όραμά σου. (Φίλιπ Γκλάς)

 

images
Back to top

Είχαμε δύο μήνες να συναντηθούμε. Τον είχα πεθυμήσει και εννοώ πως είχα πεθυμήσει να καθόμαστε απόγευμα στην καφετέρια όπου συνήθως συναντιόμαστε, να πίνουμε τσάι και να τρώμε γλυκά και να μοιραζόμαστε τους (μικρούς και μεγάλους) επαναπροσδιορισμούς μας. Δεν είναι απλά ένας φίλος. Ούτε και απλά ένας καλλιτέχνης. Είναι ένας φίλος καλλιτέχνης ο οποίος εδώ και χρόνια μου χαρίζει (μικρές και μεγάλες) στιγμές έμπνευσης. Υπενθυμίζοντας μου πως δεν αρκεί να έχεις ανησυχίες και δημιουργικές αναζητήσεις για να προχωρήσεις στο παρακάτω αλλά πως για το προχώρημα σου είναι τελικά προυπόθεση να μοιράζεσαι αυτές τις ανησυχίες και τις δημιουργικές σου αναζητήσεις. Εκεί είναι που ανακαλύπτεις τον καινούργιο σου εαυτό (στο μοίρασμα) και το καινούργιο σου θέλω και όχι στις ιδεες που αφήνεις να περιστρέφονται μόνο στο περιορισμένο χώρο των τετραγωνικών του μυαλού σου.

Πολλές φορές διερωτήθηκα αν η εσωστρέφεια είναι τελικά μια από τις κινητήριες δυνάμεις της δημιουργικότητας ενός ανθρώπου. Αν δηλαδή αυτός ο παράλληλος κόσμος τον οποίο εσωκλείει ένας καλλιτέχνης μέσα του και ο οποίος κοντράρεται με την πραγματικότητα για να την μεταπλάσει ή για να την χρωματίσει αλλιώς, έχει την δύναμη να του φωτίσει πτυχές δικές του και του κόσμου που η καθημερινότητα και οι συμβάσεις ρίχνουν στην σκιά. Και αν όντως έχει αυτή την δύναμη να αποκαλύψει μια ουσία (δική του και του κόσμου) πρόκειται για μια ουσία που τον βοηθάει να γίνεις καλύτερος καλλιτέχνης ή καλύτερος άνθρωπος; Και τί σημαίνει καλύτερος καλλιτέχνης άν αυτό δεν προυποθέτει την εξέλιξη σου σε καλύτερο άνθρωπο; Και μέχρι πού μπορεί να σε οδηγήσει η τέχνη σου αν δεν σε μάθει να υπερασπίζεσαι αυτό που πραγματικά σε συνιστά (εσένα και τα όνειρα σου); Ερωτήματα που συχνά περιτρυγυρίζουν το μυαλό μου και που συχνά θέτω σε καλλιτέχνες που συναντώ για συνέντευξη, σε μια προσπάθεια μου να ανιχνεύσω κατα πόσο η εσωστρέφεια είναι τελικά μια κινητήριος δύναμη ή ένα άλλοθι που οδηγεί στην αναζήτηση διεξόδων και όχι μιας ουσιαστικής μεταμόρφωσης. Κι’αν η δημιουργικότητα δεν έχει σαν στόχο την ουσιαστική μεταμόρφωση προς την ουσία της ζωής, πόση αλήθεια εμπεριέχει τελικά μέσα της και πόση δύναμη να αναιρέσει τα πλαίσια (της πραγματικότητας και του μυαλού μας);

“Είναι οδυνηρό να φτάνουμε στο σημείο να είμαστε συνεχώς φυγάδες όταν μπορούμε να μεταμορφωθούμε” είχε πει σε μια συνέντευξη του κάποτε ο σπουδαίος συνθέτης Φίλιπ Γκλάς. Θυμάμαι την φράση του, όσο είμαστε με τον φίλο μου στην αγαπημένη μας καφετέρια και πίνουμε το τσάι μας. “Η τέχνη είναι αυτή η δύναμη της μεταμόρφωσης, της υπέρβασης του κόσμου” είπε ο Γκλάς, λέω στο φίλο μου. Εκείνος χαμογελάει κουνώντας το κεφάλι του και γω βγάζω την παράγραφο που την έχω σημειωμένη μέσα στις  πολλές σημειώσεις που κρατώ. Για διάβασε του λέω τί γράφει εδώ. “Τα πραγματικά ερωτήματα αφορούν την ουσία της ζωής. Και η ουσία της ζωής είναι πώς θα μεταμορφωνόμαστε συνεχώς κυνηγώντας το όραμα. Αυτό πρέπει να κάνουμε συνέχεια. Να το κάνουμε με τους εαυτούς μας, μαθαίνοντας μια καινούργια γλώσσα ή μια άλλη τεχνική. Αυτό είναι το ζητούμενο…Να γίνουμε κατι που δεν ήμασταν πριν”.

Να γίνουμε κάτι που δεν ήμασταν πριν…Αυτό είναι το ζητούμενο για το προχώρημα μας. Γι’αυτό και είναι ουσιαστικό το μοίρασμα. Διότι η εσωστρέφεια, η τάση να κλείνεσαι και να μην ανοίγεσαι σε άλλες ιδέες σκέψεις και οπτικές γωνίες, δεν σε οδηγεί σε αυτή την μεταμόρφωση αλλά στην φυγή. Και η φυγή δεν είναι προχώρημα είναι πάντα μια προσωρινή διέξοδος! “Έχω πια καταλήξει σ’αυτό” μου λέει ο φίλος μου. “Πως ο καλλιτέχνης που μοιράζεται τους προβληματισμούς του και ανοίγεται στην ανταλλαγή ιδεών, είναι εκείνος ο οποίος μεγαλώνει όμορφα μέσα από την τέχνη του

Back to top