Κώστας Νεοφυτίδης

«Η ζωή έχει τα πάνω και τα κάτω της και ο μόνος τρόπος να ισορροπήσουμε είναι να αποδεχτούμε πως πρέπει να υπάρξει το μαύρο για να διευκρινιστεί το λευκό».

images
Back to top

Μεσημέρι στο χωριό. Η Σαμπάι (το αγαπημένο του γατί) δεν λέει να σταματήσει το νιαούρισμα, «την έχεις κακομάθει» του λέω, εκείνος δεν δίνει σημασία.  Παρατηρώ το χώρο, ένα υπέροχο στούντιο με μεγάλα λευκά τραπέζια και πολλά φωτιστικά, με εκατοντάδες χρωματιστά μελάνια και διαφόρων μεγεθών χαρτιά. Έδώ ζει πια, εδώ ζωγραφίζει, εδώ προσπαθεί να βρει την ισορροπία. Κάποτε η ζωή του ήταν αλλιώς. Κάποτε έψαχνε την ένταση, κυνηγούσε τις πόλεις και τα πάρτι, ήταν αυτός που για χρόνια όριζε την νυχτερινή ζωή της Λευκωσίας. Εδώ όμως και μια δεκαετία και συγκεκριμένα από τα 40 του χρόνια αποφάσισε πως το πιο σημαντικό είναι να αρχίσει να σχεδιάζει ο ίδιος την ζωή του. Μια προσωπική κρίση, που προηγήθηκε βέβαια της οικονομικής, τον έκανε να κατανοήσει πως η έννοια της εξασφάλισης είναι μια μεγάλη πλάνη και ένα μεγάλο εμπόδιο στο να ανακαλύψει κανείς τί πραγματικά του χαρίζει ηρεμία.  Η ανατροπή των δεδομένων των έκανε να συνειδητοποιήσει πως τώρα, στα πενήντα του χρόνια, είναι η ώρα να προχωρήσει με τα όνειρα του, με κείνα που ήθελε πάντα να κάνει και του έμοιαζαν απραγματοποίητα. Μέσα από την ζωγραφική άρχισε να ξορκίζει όλες εκείνες τις φοβίες που μας εμφυτεύει η κοινωνία. Τώρα πια ζει εκτός πόλης, τώρα πια βρίσκει την ένταση ζωγραφίζοντας, τώρα πια ταξιδεύει στην Ασία και ψάχνει για καινούργια χρώματα.

σκηνοθεσία: Χριστόφορος Ροδίτης

Back to top